دل را ز بی خودی سر از خود رمیدن است
جان را هوای از قفس تن پریدن است

از بیم مرگ نیست که سرداده ام فغان
بانگ جرس زشوق به منزل رسیدن است

دستم نمی رسد که دل از سینه برکنم
باری علاج شکر گریبان دریدن است

شامم سیه تر است ز گیسوی سرکشت
خورشید من برآی که وقت دمیدن است

سوی تو این خلاصه گلزار زندگی
مرغ نگه در آرزوی پرکشیدن است

بگرفت آب و رنگ زفیض حضور تو
هرگل در این چمن که سزاوار دیدن است

با اهل درد شرح غم خود نمی کنم
تقدیر قصه دل من ناشنیدن است

آن را که لب به دام هوس گشت آشنا
روزی (امین) سزا لب حسرت گزیدن است

شهید حاج حسین خرازی :

هرچه می کشیم و هر چه بر سرمان می آید ،از نافرمانی خداست.

انشا الله تو این بخش آیه ای از قرآن مجیید ،حکمتی از نهج البلاغه ،حرفای ناب پیامبر و امامای عزیزمون راجع به نماز روقصد دارم بنویسم که انشا الله کمک کنه وفانوسی باشه برای نشون دادن راه که بتونبم قشنگ تر وخالصانه تر  با خدای مهربونمون حرف بزنیم.

فانوس اول:

نماز موجب نزدیکی هر پارسایی به خداست.

حکمت 136نهج البلاغه ،ترجمه محمد دشتی